เสียงกรีดร้องที่น่ากลัวฉีกไปในอากาศ ฉันหมุนไปรอบ ๆ มองหาที่มาของเสียงร้องที่ดังแตก กำแพงหินสูงเท่าที่ดวงตามองเห็นยืนอยู่ทางซ้ายของฉัน ป่าของต้นไม้ที่มหึมาและดอกไม้ขนาดใหญ่อยู่ทางขวาของฉัน ก่อนที่ฉันจะเป็นปีศาจ ผิวของฉันฉีกขาดออกจากกัน ผมงอกจากที่เหยียดของฉันเมื่อฉันเปลี่ยนเป็นหมีที่น่ากลัว ฉันวิ่งระหว่างขาของสิ่งมีชีวิต ข้างหลังนักล่า - ฉันเฉือนขาของมัน หัวของมันถูกเอาออกไปและกรามกว้าง ๆ ส่งเสียงกรีดร้องไปทั่วร่างกาย ฉันตบอุ้งเข้าตาของสัตว์ประหลาด มันสั่นสะเทือนด้วยความเจ็บปวด ... ความเจ็บปวดที่ทำให้โกรธยิ่งกว่าทำให้ร่างกายอ่อนแอ ฉันยังคงขุดกรงเล็บของฉันไปที่เท้าของมัน ฉันยืนบนขาหลังของฉันเพื่อส่งขยำทำลายล้างที่มากขึ้น ในการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพียงครั้งเดียวเขาหมุนไปรอบ ๆ และกระแทกกรามของเขาปิดรอบลำตัวของฉัน ฟันของเขาฉีกเนื้อหนังของฉันและฉันรู้สึกว่าเลือดหยดลงมาที่ท้องของฉันและตกลงไปที่พื้นด้านล่าง ในการกระทำที่สิ้นหวังครั้งสุดท้ายฉันเปลี่ยนกลับมาเป็นรูปแบบดั้งเดิมของฉัน ฉันหวังว่าฉันจะผ่านฟันของเขา แต่อนิจจาความพยายามของฉันได้พบกับไม่ประสบความสำเร็จ แต่ความตาย วิญญาณของฉันออกจากร่างกายของฉัน ฉันลืมตาขึ้น โลกเปลี่ยนเป็นสีเทา ลอยละล่องต่อหน้าต่อตาทูตสวรรค์ ฉันเข้าหาสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ "กลัว Tauren ไม่น้อยเพราะยังไม่ถึงเวลาของคุณฉันจะนำทางวิญญาณของคุณกลับสู่ร่างกายของคุณ" สีรีบมาหาฉันแล้วฉันก็กลับไปที่โลก ฉันรู้สึกอ่อนแอ แต่ร่างกายของฉันอยู่ในสภาพสมบูรณ์ สิบนาทีผ่านไปก่อนที่ความแข็งแรงของฉันจะกลับมาเต็ม ฉันเปิดแพ็คของฉันและเอื้อมมือให้เลื่อน ฉันอ่านขีปนาวุธอีกครั้ง "ที่ไหนในป่าที่ถูกทอดทิ้งจากพระเจ้าองค์นี้นั่นก็คือที่หลบภัยของมาร์แชล! เสียงดังก้องผ่านหัวของฉันเสียงกระซิบจากเอนทิตี้ที่ลืมชื่อไปนาน "มันอยู่ในเทือกเขาทางเหนือ"